to jest mój sen...

wiosna dzielnie walczy, ale jakby nie umiała się zdecydować - zebrać się w sobie i w końcu zacząć działać czy jeszcze trochę pomarudzić. i ja tak się motam z pobudką od kilku dni. małe przemeblowanie nie pomogło - ani na sny ani na śnicie.
czasem wydaje mi się, że najgorsze już za mną. przeszło, jak niespodziewany ból zęba - jak szybko się pojawił tak nagle i zniknął. cieszysz się, że nawet tabletki brać nie trzeba było - pomyłka szybko wyrzucona z pamięci. do czasu aż wróci.
więc on wraca, natrętnie ostatnio z wiosną, z tymi ptakami rozwrzeszczanymi pośród jeszcze nagich gałęzi, z tym słońcem pomiędzy deszczem, z tym zapachem powietrza, oddechem. wraca namacalnie mimo braku obecności jako takiej. gdy się pojawi prawdziwie może zaboleć mocniej. póki co można udawać, że nie czujesz, ignorować drżenie myśli.