przedświąteczny czas nie jest dla mnie czasem lubianym. chaos jak przed końcem świata. terminy goniące wczorajszy dzień. drażni mnie wszechobecna sztuczna mieszanka czekoladowych mikołajów i choinek atakujących zewsząd. nie lubię i już...
w tym roku się postarałam o tyle, że zadbałam o kartki świąteczne - nie wszyscy dostaną drogą pocztową, ale małymi krokami może za kilka lat wyrobię się i z tym. okien nie udało mi się umyć (nie było nawet takiego zamiaru - bojkot przedświątecznych porządków utrzymuję nadal).
z nastrojem w tym roku też raczej średnio - względy zawodowe nie pozostawiają wielu powodów do radości - z nożem w plecach ciężko zachować uśmiech non stop.
ale szukam alternatywy. szukam przestrzeni, gdzie nie straszy kolor miętowy oracal 054, gdzie dym papierosowy nie dusi, gdzie monitor komputera nie wyświetla komunikatu "mało miejsca na dysku D".
m. in. dzięki swojej "szorstkiej" empatii stałam się posiadaczką książki
Cacko Krystyny Sienkiewicz. Ślicznie wydana i po prostu fajnie prowadzona. I tam oto znalazłam taki oto wierszyk Agnieszki Osieckiej:
Kiedyś byłam lalką,
ale już mi się nie chce.
Zaproś mnie, proszę na balkon .
I kup mi od ptaka serce.
A dziś ag trafił na promocję i nabył 2 numery grudniowe "Zwierciadła" - tym oto sposobem zakupił 2 książki wydawane przez pismo w cenie niespełna 30zł. nie jest to co prawda oszczędność w stylu Kondrata - bo pieniążków na koncie nie mam - ale i tak uważam to za dobry interes.
cytat na dobranoc z okładki:
"Puszczanie się" to cudowne słowo! I tak zacznijmy je traktować. Jeśli chcemy żyć w pełni, musimy puścić: przestać trzymać się stereotypów, zakazów. Przestać się bać, oceniać, karać. Śmiać się swobodnie, tańczyć, jeść i kochać. (Katarzyna Miller)
tak więc puszczajmy się
.
