wątpliwie

podobno człowiek myśli cały czas - w sensie fizycznym mózg pracuje w systemie 24/7 nieprzerwanie bez względu na to czy chcemy czy nie. potoczne "nie myślałam/em w tamtej chwili" jest raczej słabą wymówką. nie tyle się nie myślało, co zezwoliło na prowadzenie instynktom niższym... ale nie o tym miało być. chciałam o myśleniu za bardzo, za często, zbyt intensywnie. wtedy człowieka nachodzi tyle pomysłów, że nawet najzwyklejsza oczywistość zostaje poddana próbie. traci wiarygodność. rzeczywistość traci ostatnio na sile. traci na mocy. jaskrawe kolory - choćby nie wiem jak idiotyczne wkradają się i burzą wygląd codzienności.
ag właśnie budzi się ze snu, choć może właśnie w sen zapada. ciężko stwierdzić. ag odnajduje się w światach, gdzie nic nie jest pewne. osoby i miejsca te same ... ale relacje różne, kolorowe, intensywne...
czasem obce, a jednocześnie jedyne możliwe.
pogubionym w tym wszystkim. sama nie wiem czego chcę, czego oczekuję. nie umiem rozpoznać tego co mi się wydaje od tego co jest. może nawet nie tyle nie umiem, co ciężko mi przed samą przyznać że jest tak jak jest.

nie ufam chyba jeszcze bardziej.