just hold me and don't let go

powróciło napięcie nieznane. powróciło kolejny raz kopać po żołądku. wprawiać w zadumę i zmuszać do stawiania pytań. chwyta się agon płonnych nadziei by zaraz potem rzucić nimi o ścianę, zaprzeczyć samej sobie.

LADY ANTEBELLUM can't take my eyes off you

I know that the bridges that I’ve burned along the way 
Have left me with these walls and these scars that won’t go away 
And opening up has always been the hardest thing until you came
 
So lay here beside me, just hold me and don’t let go  
This feelin’ I’m feelin’ is somethin’ I’ve never known 
And I just can’t take my eyes off you 
And I just can’t take my eyes off you
 
I love when you tell me that I’m pretty when I just wake up 
And I love how you tease me when I’m moody but it’s never too much
I’m falling fast but the truth is I’m not scared at all, you climbed my walls
 
So lay here beside me, just hold me and don’t let go 
This feelin’ I’m feelin’is somethin’ I’ve never known 
And I just can’t take my eyes off you 
And I just can’t take my eyes off you 



agon przeprowadzony (z pomocą kilku wspaniałych) i już teraz w nowych czterech ścianach się mości. miejmy nadzieję, że się wygodnie umości. i przytulnie, że będzie.