we mnie teraz wszystko drży...

trudno czekać na coś, co wiesz, że może nigdy nie nastąpić.
jeszcze trudniej zrezygnować, gdy wiesz, że to wszystko czego pragniesz.

czasem grzebie się po tych stronach bez celu klikając w kolejne linki idąc za ciosem. tak oto trafiłam na zdanie powyżej - ani ono szczególnie odkrywcze, ani jakieś nie specjalnie poetyckie - ale dziwnie przylgnęło do mnie. nic dziś trafić nie mogło - piosenki za radosne, za smutne, za płytkie, za głębokie, za stare i tak można by wymieniać próbując znaleźć coś w odtwarzaczu.

dziwne to wszystko. dziwne jest ciało ludzkie, dziwny jego mózg i dusza. to podobno wszystko chemia. niewiele z tego rozumiem, ale wiem, że potrafi dać przyjemność i potrafi zadawać ból. i mimo tego całego zamieszania - człowiek nie może się bez niej obejść.

we mnie teraz znowu wszystko drży. znów rozpoczęłam walkę sama łasząc się na proste rozwiązanie. skusiłam się kolejny raz na grę, której zasad nie rozumiem. może nie chcę rozumieć. może po prostu łatwiej udawać, że jeszcze wiem co robię.