czy mógłbyś dla mnie znaleźć czas, porozmawiać*..

zgubiłam się w samej sobie. pobłądziłam wśród krętych uliczek.
czas wolny (szczególnie przymusowo narzucony jakimś bzdurnym papierkiem L4) bardzo sprzyja takim wycieczkom w ciemne swe zakątki.
więc sobie człowiek podróżuje - bo zobaczył film, przeczytał coś w książce, natknął się na jakieś stare zapiski lub pamiątki, usłyszał jakąś piosenkę, która niby znajoma już od dawna, ale dopiero teraz nagle nabrała nowego dla niego znaczenia.
gdzie są granice tego, na co można czekać i mieć nadzieję?
poddaję wszystko analizie, nie potrafię zareagować odpowiednio szybko. boję się nie tyle samej porażki, co własnego błazeństwa (dziwne takie słowo).


czy mógłbyś do swej piersi przytulić mnie
wytłumaczyć* ...



* z E. Bartosiewicz - na krawędzi